Jak zasłynąć w Internecie. Dead Tube – recenzja

   Hej, wiecie, że dzisiaj mysza wkroczyła w dorosłość? Teraz mogę już czytać w pełni legalnie te wszystkie okropne mangi, o których tutaj piszę. To były najbardziej mysie urodziny w moim życiu. Dostałam między innymi tort w kształcie myszy, kartki z myszami i cudne kolczyki myszy. Czas by podsumować swoje życie.

     Kupcie koniecznie Otaku, pojawiła się w nim moja recenzja mangi Jak zostałam bóstwem!?, która została recenzją numeru (sława, pieniądze i wielka kariera) i napiszcie mi o swoich odczuciach.

A teraz recenzja, bardzo gore i ero recenzja.

  Świat wcale nie jest przyjaznym miejscem do życia. Wszystkie organizmy na naszej planecie ukształtowała nieustanna walka o przetrwanie, która nadal rzeźbi sobie w materii życia. Efektem trwających miliony lat zmagań jest tkwiący głęboko w zwierzętach instynkt, który nakazuje w pewnych okolicznościach uciekać i szukać schronienia, ale niesie też ze sobą często pragnienie walki i zabijania. Nawet nasi najbliżsi krewi, szympansy, których przywykło się uważać za spokojnych owocożerców, urządzają krwawe polowania na inne małpy – gerezy rude, oraz łapią w celach spożywczych pisklęta ptaków i żaby. Nic dziwnego, że również ludzie mają w sobie atawistyczną żądzę krwi i dominacji...

Tytuł: ,,Dead Tube"

Autor: Yamahuchi Mikoto, Kitakawa Touta

Wydawca: Akita Shoten

Gatunek: horror, dramat, tajemnica, gore, romans, ero-guro, szkoła
Grupa docelowa: shounen

Ilość tomów: 2+

     Internet jest równie rozległy co oceany i w takim samym stopniu niezbadany. Można znaleźć tam praktycznie wszystko, co ludzki umysł potrafi wytworzyć. Gdzieś w tej otchłani istnieje strona o nazwie Dead Tube. Toczy się tam ciągły bój o zdobycie popularności, bez żadnych sentymentów i granic. Jak najłatwiej zdobyć zainteresowanie widzów w sieci? Czy trzeba zrobić coś błyskotliwego? Nie. Najlepsze filmy to takie, które obfitują w przemoc i wylewa się z nich erotyka. Tylko tego rodzaju produkcje mogą zachwycić użytkowników Dead Tube. Niestety, jeśli weźmiesz udział w wyścigu o wyświetlenia i przegrasz, czeka cię niezbyt wesoła przyszłość... Żeby wygrać, zwycięzcy muszą nierzadko posunąć się do czynów niezgodnych z prawem, a ich konsekwencje spadną na przegranych, mimo to nadal znajdują się osoby, które ryzykują i dołączają do niebezpiecznej rozgrywki. Wśród śmiałków szczególnie dużo jest uczniów pewnego liceum.

     Główny bohater – Machiya Tomohiro, członek klubu filmowego, wydaje się kolejnym miałkim męskim bohaterem mangi, z którym młody Japończyk ma się łatwiej utożsamiać. Nosi okulary i wygląda raczej przeciętnie, prowadzi też zupełnie zwyczajne życie, zmienia się ono jednak pewnego dnia, w którym prosi go o pomoc piękna Mashiro. Machiya ma zostać jej osobistym kamerzystą. Chłopak przystaje na propozycję i tak zostaje wciągnięty do świata morderczej gry.

     Czytelnik w miarę lektury zaczyna dostrzegać, że coś w naszym bohaterze jest nie tak. Nie ma oporów przed nagrywaniem najbardziej intymnych szczegółów życia Mashiro, o co zainteresowana go poprosiła. Jego reakcja na sceny, które niejednego odpornego dorosłego przyprawiłyby o koszmary, także jest nieco nietypowa. Ludzie, których poznamy w mandze Dead Tube, skrywają prawie zawsze drugą, mroczną stronę, a główny bohater nie jest wyjątkiem. Czy zaakceptuje swoje preferencje? A może jednak jest jeszcze inną osobą? Jego przewodnikiem po świecie przemocy i pornografii jest Mashiro, dziewczyna o ciele sukuba i osobowości, która jest kwintesencją wszystkich najniższych ludzkich mrocznych pragnień i instynktów. Jest zdecydowanie o wiele bardziej niepokojącą postacią niż większość yandere i yangire, a łatwość, z jaką przekracza wszelkie granice, budzi pomieszane z podziwem przerażenie.

     Ciężko o podobny do bohaterów Dead Tube zbiór dewiantów, erotomanów i wszelkich psychopatów. Prymitywne odruchy, chęć walki i zakosztowania krwi, pragnienie dominacji, erotyczne żądze... Właśnie tym kierują się mangowe postacie. Większość z nich jest wyznawcami poglądu, że świat i inni ludzie istnieją po to, żeby ich zabawić i trzeba czerpać z życia wszystko to, czego się chce, żeby odnaleźć zadowolenie i utulić żądze. Czy jednak wszystko to jest właściwe tylko dla tych fikcyjnych bohaterów? Autor uświadamia nam, że wszystko, co tkwi w postaciach mangi, można odnaleźć w zasadzie każdym człowieku, głęboko ukryte lub czyhające tuż pod skórą. Czytelnik przedziera się przez strony wypełnione czystym okrucieństwem ze swoistą fascynacją tym morderczym i wypełnionym seksualnością światem. Dead Tube to manga rozrywkowa, jednak  gdy przyjrzymy się tej pozycji bliżej, dostrzeżemy, że wskazuje ona na nas palcem i mówi ,,tak, czytelniku, ty też nie jesteś od tego całkiem wolny".

     Historia jest bardziej złożona, niż można by przypuszczać i już na początku dostaniemy kilka zwrotów fabularnych, które co prawda obeznany czytelnik może łatwo przewidzieć, ale i tak gwarantują one przyjemną lekturę. Tak, to jest rąbanka przeplatana cyckami i niczego innego nie udaje, jednak nie ma przy tym prościutkiej jak drut fabuły, która służy jednie powyższych elementów prezentacji. Niestety, na razie wyszły ledwie dwa tomy tej opowieści i ciężko przewidzieć, w którą stronę manga pójdzie, czy autorowi wyczerpią się pomysły, czy wręcz przeciwnie, rozwinie się większa intryga. Czy dowiemy się więcej o tajemniczej Mashiro? To wszystko pozostaje na razie w sferze pytań.

     Szata graficzna mangi jest całkiem dobra, postacie wyglądają ładnie, niestety, nieco zbyt za ładnie, zwłaszcza te płci żeńskiej. Kobiece ciała są naprawdę wyidealizowane, często podobnie dzieje się z twarzami, są one jednak dość charakterystyczne. Piersi ogromne, odwłoki wyeksponowane. Nic dziwnego, w końcu rysownik tworzył wcześniej hentai. Na podziw zasługuje rysowanie włosów, które wychodzi autorowi naprawdę zgrabnie. Wyraźnie zaznacza on też usta, co w mangach wcale nie jest powszechne. Tła dostajemy w odpowiednim natężeniu, krwawa jatka nie dzieje się na białej pustyni arktycznej. Krew malowana czarnym tuszem leje się często i gęsto, a sceny przemocy są narysowane porządnie.

     Człowiek to nie jest piękne zwierzę, jak głosi tytuł książki Barbary Skargi. Jeśli masz ochotę na zagłębienie się w najmroczniejsze rejony ludzkiej psychiki, niezłą fabułę i dużo szeroko rozumianego fanserwisu, Dead Tube z pewnością jest pozycją dla Ciebie. Mnie, jako miłośniczkę gore, urzekła ta pozycja. Oczywiście, nie jest to coś wybitnego, ale dostarczy kilku chwil rozrywki zmęczonemu umysłowi. Czy byłbyś gotów wziąć udział w rozgrywce?

Moja ocena:

fabuła: 7/10

bohaterowie: 7,5/10

grafika: 7,5/10

ogólnie: 7,5/10