Ulubieni rysownicy (1) – Nagishi

Takie ładne. Nagyszy chciała wypróbować rysowanie
dołków w policzkach.

  Dzisiaj przedstawię Wam jedną z moich ulubionych rysowniczek, bo mysza jak najbardziej oczy ma i lubi je czasem czymś ładnym dokarmić. Panie i Panowie, Ziemianie i Ufoki, oto Nagishi! 

     Pewnie zaraz powiecie, że to nepotyzm, bo owa rysowniczka to moja dobra blogowa nakama, ale gdyby moi znajomi źle rysowali, wtedy bym ich nie sławiła, bo ja tylko wyglądam na taką nieuczciwą osobę. Nagishi, o której mowa, na fejmy zasługiwałaby i tak, niezależnie od poziomu zażyłości, choć ona uważa, że nie robi niczego specjalnego, a to oczywista nieprawda! Nasza artystka rysuje na poważnie zaledwie od dwóch lat. W tym krótkim czasie poczyniła ogromne postępy i właśnie to jeden z powodów, przez które tak ją szanuję. 

     Najczęstszym motywem, który pojawia się w szalonej twórczości Nagishi jest sama... Nagishi, czyli fikcyjna postać bazująca na wyglądzie fizycznym autorki, z którą się ona się utożsamia. Z biegiem czasu Nagyszy tak ewoluowała, że już nie przypomina prawdziwej Nagyszy. Samo zniekształcenie nicku jest przykładem na to, że Nagishi to mistrzyni lolspiku, ale mimo tego umie w poezję, wygrała konkurs o Złotą wenę wierszem napisanym w autobusie na kolanie, pomyślcie, co by się wydarzyło, gdyby naprawdę się przyłożyła!

     Pewnego dnia Nagishi stwierdziła, że chce narysować komiks i uznała, że tablet jest do tego konieczny. Jej tata, który jest maniakiem komputerowym, wyszukał jej dobrego wacoma i tak zaczęła się wyprawa na podbój sztuki. To była ryzykowna decyzja, bo Nagishi tylko instynktownie czuła, że chce rysować, nie miała jakiegoś konkretnego planu, jednak z biegiem czasu okazało się, że umie w rysunki i jest coraz lepsza, choć uparcie temu zaprzecza.

To Nagyszy w kilku wcieleniach, mnie najbardziej podoba się ta wikińska, ma moc!

     Nagyszy to człowiek, który musi się mierzyć z trudami życia w stolicy naszego pięknego kraju. stereotypy mode: on Jest na humanie, więc prawdopodobnie będzie musiała żyć z rysunków lub zatrudnić się w McDonalndzie. stereotypy mode: off  Na szczęście to dziewczyna wielu pasji i umie w języki obce, uczy się angielskiego, rosyjskiego, japońskiego i jeden Perun wie, czego jeszcze, na pewno kiedyś będzie mówić po hebrajsku. Robi przydatne rzeczy, bo tłumaczy vocaloidowe piosenki (kiedyś powinnam zrobić notkę z ulubionymi tłumaczami), wstępujcie na ten kanał. Widać, że przez siedzenie w tych klimatach w jej rysunkach dominuje szeroko rozumiana ,,estetyka mangowa", ale Nagyszy umie też w inne style, piękna pani z nieokreśloną giwerą żywym dowodem. 

     To jedna z najpiękniejszych prac, choć Nagyszy uparcie twierdzi, że wcale nie potrafi rysować. Kłamie. Sepia bardzo, łachmany dokładnie narysowane.  Oto dowód, że Nagyszy wkłada siebie w każde dzieło – nawet dziewczynka z zapałkami tak naprawdę jest Nagyszy. 

     Kiedyś wraz z Nagyszy zostaniemy sławne i będziemy kąpać się w dolarach i jenach, zrobimy piękny komiks, moją rolą będzie myślenie i pisanie scenariusza, a Nagyszy rysowanie. To będzie dzieło wielkiego formatu, które zachwyci wszystkich swoją świeżością i błyskotliwością. Wydadzą nas na pewno jakieś poważne wydawnictwa, będziemy miały prawdziwych fanów, którzy na konwentach ustawią się do nas w kolejce po autografy, dziennikarze  z mądrych gazet przeprowadzą z nami wywiady. Wszyscy będą podziwiać złożoną fabułę, problemy psychologiczne, piękną kreskę, urocze potwory ze słowiańskich wierzeń. Tak właśnie będzie. Czujcie się ostrzeżeni. 

Chcecie więcej ładnych rysunków? Zapraszam na nagyszowego bloga! I na devianta też.