Love & peace! Trigun - recenzja

     Dookoła cisza, nawet wiatr umilkł. Słońca na idealnie błękitnym niebie prażą niemiłosiernie. Trwa spokojne popołudnie, ulice miasteczka opustoszały, ludzie relaksują się przy kuflach piwa. Powietrze jest ciężkie, wydaje się, że nawet zegary zaczynają chodzić do tyłu… Nagle nadchodzi wieść – Vash de Stampede, Ludzki Tajfun, człowiek, za którego głowę wyznaczono nagrodę 60 miliardów dolarów, przybywa do miasta! Szybko, nie ma czasu! Ratuj się kto może!

http://www.madman.com.au/series/view/77/trigun

     Meryl Stryfe, której wzrost jest odwrotnie proporcjonalny do zawziętości, oraz  jej współpracowniczka, obdarzona wysokim wzrostem niewiasta o gołębim sercu, Milly Thopson, mają nie lada problem. Firma ubezpieczeniowa, dla której pracują, uznała, że Vash the Stampede wszędzie, gdzie się pojawia, powoduje tak ogromne zniszczenia, że należy wypłacać ofiarom jego działań stosowane odszkodowania. Biedne dziewczęta muszą wyruszyć na poszukiwania Ludzkiego Tajfunu, by monitorować jego posunięcia. O dziwo, dość szybko udaje im się odnaleźć człowieka, którego zła sława obiegła całą planetę. Okazuje się jednak, że nie jest on taką osobą, jaką spodziewały się spotkać…

  

,,Trigun” należy do dość rzadko spotykanych w świecie mangi i anime westernów. Rewolwerowcy, ludzie – legendy, pustkowia, piach, słońca… Zaraz, słońca? W miarę oglądania anime, widz zaczyna zauważać coraz więcej szczegółów, które nie pasują mu do wizji Dzikiego Zachodu. Jak się okazuje, do tej serii równie mocno co western, pasuje określenie science-fiction, akcja dzieje się bowiem w pustynnym świecie, po którym porozrzucane są nieliczne ludzkie osady, między którymi kursują piaskowe parowce, a czasem uda się gdzieś odnaleźć pozostałości tak zwanej dawnej technologii. Czy anime w takich klimatach ma prawo być udane?

     Są serie, w których najważniejszą rolę odgrywa fabuła – zagłębianie się w charaktery postaci nie jest istotne, ważna jest akcja i złożona historia, są też serie, które w zasadzie skupiają się na jednej, dwóch postaciach, bez których dane anime nie istnieje. Do tej drugiej kategorii należy choćby ,,Steins;Gate”. Vash the Stampede na pierwszy rzut oka nie wygląda na osobę, która sieje zniszczenie. Na drugi też nie. Ani na żaden kolejny. Jest zwykle radosny, lubi bawić się z napotkanymi dziećmi, uwielbia pożerać pączki i deklaruje się jako zatwardziały pacyfista, za wszelką cenę unikający jakiejkolwiek przemocy. Dodajmy jeszcze do tego to, że sprawia wrażenie, jakby przejście kilku kroków, nie potykając się o własne nogi, było poza jego możliwościami. Jak to się stało, że za głowę takiej osoby wyznaczono rekordową nagrodę?

Mój ulubiony gifek ever.

      Okazuje się, że Vash ma w życiu ogromnego pecha – ciągle natyka się na różne dziwne i

niebezpieczne indywidua, które mają co do niego jakieś plany, do tego jest zmuszony nieustannie uciekać przed amatorami miliardowej nagrody. Na szczęście spotyka też na swojej drodze dość przyjaźnie nastawione jednostki – takie jak wspomniane wcześniej Meryl i Milly oraz pewien nietypowy kaznodzieja o imieniu Nicholas Wolfood. Wędrując (wraz z nimi lub osobo), bierze udział w wielu, często niewiarygodnych przygodach i często musi stawać do walki, lecz nigdy nie czyni nikomu krzywdy. Vash jest wspaniałą postacią komediową, a w duecie z Wolfoodem ma podwójny potencjał śmiechogenny. Ciężko się choćby nie uśmiechnąć, obserwując ich absurdalne perypetie.

 

     Wydawałoby się,  że ,,Trigun” jest zwariowaną komedią w niecodziennej scenerii, jednak mniej więcej  połowie w anime zaczynają wkraczać poważniejsze wątki, związane z przeszłością Vasha. Mogę niemal usłyszeć jęknięcia, które w tej chwili wyrywają się z ust czytelników – tak, to stara, dobra Mroczna Przeszłość^TM znowu w natarciu! Nie zniechęcajcie się jednak zbyt szybko. W tym wypadku widz jest autentycznie zaciekawiony tym, kim naprawdę jest Vash, skąd pochodzi, co takiego zrobił w przeszłości, co zapoczątkowało jego życie jako Ludzkiego Tajfuna. Mroczna Przeszłość^TM nie jest tutaj wciśniętym na siłę dodatkiem, mającym czynić bohatera fajniejszym. Choć wiele pomniejszych historii ma charakter komediowy, to sporo z nich ma także bardziej gorzki aspekt, związany z ogólnymi prawdami na temat ludzkiej natury jako takiej.

     Vash ma jedną cechę, która odróżnia go od większości postaci z podobnych anime – obiecał kiedyś, że nikogo nie zabije za wszelką cenę stara się wypełnić tę obietnicę, uznaje to bowiem za słuszne . Interesujące jest to, że należy on do nielicznej grupy osób, które naprawdę robią to, co mówią i faktycznie nie ucieka się do przemocy, choć czasami zostaje postawiony w  sytuacjach tak trudnych, że tylko dzięki swoim niezwykłym umiejętnościom i sprytowi udaje mu się wyjść z nich obronną ręką. Przez całą serię widzowi towarzyszy pytanie, czy naprawdę da się żyć w takim świecie, nie zabijając nikogo? Czy wypełnienie obietnicy jest na jego miejscu możliwe? Czy w ogóle jest sens? Vash nie zniechęca się, nie zamyka oczu i nie strzela, uznając, że nie dało się inaczej, tylko uparcie podejmuje wysiłek życia zgodnie ze swoimi zasadami. Jako swoistą przeciwwagę dla tej postaci mamy Nicholasa Wolfooda, tajemniczego księdza. Podobnie jak Vash, Nicholas chce nieść pomoc innym, w podobny sposób ocenia też postawy ludzkie, jednak uważa, że Vash jest zbyt oderwany od rzeczywistości, a jego zasady niemożliwe do zastosowania w życiu. Uważa, że są sytuacje, w których morderstwo jest uzasadnione i nieuniknione. Czy któremuś z bohaterów uda się przekonać drugiego o słuszności swoich racji? Nieustanny konflikt  natury moralnej między tymi dwiema postaciami jest siłą napędową filozoficzno-refleksyjnej warstwy tego anime, nie jest on jednak prezentowany nachalnie i nie sprawia wrażenia wstawionego na sił po to, żeby seria udawała mądrzejszą niż jest w istocie.

http://www.zerochan.net/1221507

     ,,Trigun” to anime, którego grafika współczesnemu widzowi, który przywykł do obecnych standardów i CG, nie przypadłaby raczej do gustu, jednak jak na serię, która narodziła się w 1997r., prezentuje naprawdę wysoki poziom. Pod względem graficznym przypomina trochę w ogólnym zarysie takie anime jak Cowboy Bebop czy Wolf’s Rain. Postacie, nawet te w zamierzeniu groteskowe, prezentują się dobrze, otoczenie też wygląda przekonująco, pustynie i senne miasteczka w tej wersji zdecydowanie mają swój urok. Strona muzyczna też prezentuje się porządnie, utwory, które mamy okazję usłyszeć, doskonale pasują do klimatu tego anime. Zdecydowanie wybija się energiczna i oryginalna czołówka, która  jest dowodem na to, że dobry opening nie potrzebuje słów. Nieco gorzej sprawa wygląda z endingiem, ze względu na bardzo specyficzny głos wykonawcy. Podczas oglądania nasze uszy zostaną uraczone gitarowymi i elektrycznymi brzmieniami, można też będzie usłyszeć trochę jazzu. Muzyka nie powala na kolana, ale jest przyjemnym dopełnieniem całości. Wyjątkiem jest ,,Sound Life ~Lem”, delikatna piosenka, która mimo swej prostoty jest jednym z najładniejszych utworów, które słyszałam w anime, do tego wpada w ucho i jest wręcz stworzona do poważnych, ale nie sztywnych scen.  

     W dzisiejszych czasach pewna część fandomu prawie całkowicie zapomniała o seriach takich jak ,,Trigun”. Oczywiście, są osoby, które oglądają starsze serie, jednak zwykle stawiają na żelazną klasykę, taką jak ,,Neon Genesis Evangelion”, ,,Trigun” jest zaś bardzo specyficznym tytułem, który nie jest stworzony dla każdego, jednak namawiam do dania mu szansy – kto wie, może właśnie Tobie przypadnie do gustu? ,,Trigun” oferuje porządną rozrywkę doprawioną jednak szczyptą (no, kilkoma szczyptami) powagi, z interesującymi i dającymi się lubić postaciami, a wszystko to w pięknej oprawie muzycznej i graficznej. Western zmiksowany z postapokaliptycznym science-fiction, do tego z komedii wpadający prosto w objęcia dramatu. Czy takie połączenie może być udane? Ależ oczywiście! W końcu dla Ludzkiego Tajfunu nie ma rzeczy niemożliwych!

Tytuł: ,,Trigun"

Gatunek: science-fiction, dramat, komedia, przygodowe, western, postapokaliptyczne
Grupa docelowa: seinen

Ilość odcinków: 26

Autor mangi: Yasuhiro Nightow

Studio: Madhouse Studio

Moja ocena:

fabuła: 8/10

bohaterowie: 9/10

grafika: 8/10
muzyka: 8/10

ogólnie: 8,5/10

     Mysza by dała dziewiątkę, bo nawet płakała podczas seansu i w ogóle obejrzała to dawno temu, ale od tego czasu wracała do anime tak z dziesięć tazy ,,Trigun" zawładnął jej duszą, której nie ma, ale trzeba być obiektywnym, choć bywa to bolesne. Poleca też kinówkę Triguna, Badlands Rumble, bo ładne.