Dobre yaoice (3)

     Ja wiem. Wiem, że się opuszczam. Staram się nie opuszczać. Czekają recenzję. Wiele rzeczy czeka. Kotori zapowiedziało nowe śliczne yaoice, czekałam na nie od dawna. Byłam w Warszawie, poszłam zobaczyć, jak upada Yatta, wcale nie upadała. Piłam bubble tea z Nagishi i kawę ze geniuszami zła, tak własnie było, nie zmyślam. 

1. Kou Yoneda

     Kiedy pyta się fankę boys love o dobre autorki, w jej odpowiedzi zapewne padnie to nazwisko. Kou Yoneda specjalizuje się w tematach trochę poważniejszych, choć zawsze można też naprodukować mnóstwo djnów do Katekyo Hitman Reborn!. Na naszym rynku za sprawą Kotori pojawiły się jej trzy najpopularniejsze tytuły – obyczajowa jednotomówka Labirynt uczuć, zbiór miniatur NightS oraz nadal wychodzące Złamane skrzydła. To był dobry znak dla polskiego rynku boys love, bo to naprawdę interesujące, w miarę realistyczne i nieprzesadzone tytuły, których grupą docelową jest raczej josei niż shoujo. Ogromnie cieszy fakt, że w kraju, w którym rekordy sprzedaży biło Dia Game i Zakochany Tyran, znajdują się odbiorcy dla Yonedy, Miyamoto czy, z lżejszych autorek, Junko i Natsume Isaku. 

2. Takari Rihito

     Dawno, dawno temu żyła sobie w swojej norce mysza, która pewnego dnia znalazła naprawdę przyjemne, lekkie okruchy życia, które na długi czas stały się dla niej symbolem dobrego shounen-ai. Było to oczywiście Seven Days, efekt współpracy Takari Rihito oraz Tachibany Venio, manga może i odrealniona, ale za to bez wątpienia przyjemna i nieco cyniczna. Później rysowniczka Takari stworzyła samodzielnie Tylko kwiaty wiedzą oraz powiązane z nim Hana no Miyako de, które także zaliczały się do tytułów raczej lepszych. Niestety, coś się popsuło i powstało TO. TO, czyli Ten Count. Początek jest jeszcze do zniesienia, ale to, co się dzieje potem jest złe. Jest bardzo złe i naprawdę nie chcę tego dokładnie czytać, bo popsułabym sobie wszystkie dobre uczucia, które zafundowała mi autorka Torikagoshou no Kyou mo Nemutai Juunintachi. Niestety, mam okropne przeczucie, że kiedyś TO zostanie u nas wydane i ciepło przyjęte.

3. Fujitani Youko

      Nie wiem zupełnie czemu, ale mam jakąś przedziwną słabość do tej autorki. Przeczytałam kiedyś miłe, trochę melancholijne Aishiteru jej autorstwa i spodobało mi się. Trochę słodyczy, trochę goryczy (nie, nie mogę wyrzucić z głowy tych ,,wspaniałych" rad, które dawano Tomoki Hori, nie mogę), relacje całkiem zgrabnie przedstawione, problemy całkiem życiowe, piękne tło pór roku. Fujitani jest odpowiedzialna również za Rutta to Kodama, które z opisu brzmi jak brzmi. Nowy współlokator w akademiku, który jest typem łobuza i słodki, bardzo wykorzystywany ukeś... Tylko, że wcale nie. O dziwo manga z założeniem nieokrzesany typ + uroczy uke okazuje się całkiem strawna i warto dać jej szansę, bo dostajemy miłą historię o dorastaniu i układaniu sobie życia. 

4. Puchitto Hajiketa, 

Kanda Neko

     Na koniec coś w rodzaju super ekstra bonusu, tytuł, który bardzo mi się spodobał, ale reszta prac autorki już niekoniecznie. Historia o pewnym panu, który nosi w sobie traumę bycia na dole i zawsze stara się szukać sobie uległych partnerów, jednak pewnego dnia spotyka osobę, która owych mrocznych przeżyć w przeszłości mu dostarczyła, i, o zgrozo, chce to zrobić jeszcze raz. Brzmi okropnie, prawda? Jak streszczenie jakiegoś marnego opka. A jednak dostajemy uroczą kreskę, genialnego bohatera, który w założeniu miał być chyba uke, ale wyszło lepiej, oraz całkiem logiczne potraktowanie problemu nieudanego pierwszego razu. Bo wiecie, w yaoicu nie ma zawsze tak, że uke ma samonawilżający się odbyt, różane policzki i gejseksy są udane i radosne. Przynajmniej nie w tym yaoicu. Kiedy pisałam tę notkę, Dango nie zapowiedziało jeszcze wydania mangi tej autorki w Polszy, więc miał być tu tekst pt. ,,to nie ma szansy wyjść po polsku, chcę Neko w Polszy", ale wszystko się zmieniło i teraz mogę być szczęśliwa.