Granica twojej miłości – recenzja

     Nie można wyrzucić kogoś ze swojej pamięci, jak to pięknie opisał kiedyś Mickiewicz. Zostawienie za sobą dawnych miłości często jest zwyczajnie niemożliwe, obraz osoby, która kiedyś nas odrzuciła, może niczym widmo iść za nami przez całe dalsze życie i nawiedzać kolejne związki. A wiecie, troje to już tłum...

Tytuł: ,,Granica twojej miłości"

Tytuł oryginalny: ,,Kimi Koi Limit"

Autor: Moto Momono

Wydawca polski: Dango

Wydawca oryginalny: Ichijinsha

Gatunek: yuri, dramat, okruchy życia, romans 

Ilość tomów: 1

Cena okładkowa: 23,90zł

     Sono od dawna była zakochana w koleżance z klasy i kiedy ceremonia zakończenia szkoły zaczęła zbliżać się wielkimi krokami, dziewczyna stwierdziła, że nie może zmarnować szansy i w końcu wyznała Sato swoje uczucia. Niestety, nie została potraktowana na poważnie i krótko mówiąc, dostała kosza. Czas nauki w liceum bezpowrotnie minął, a drogi dawnych przyjaciółek rozeszły się – Sato zaczęła studia na prestiżowym uniwersytecie, a Sono... Cóż, sytuacja Sono trochę się skomplikowała. Złamane serce nie dawało spokoju, więc w końcu wyjechała do Tokio w pogoni za ukochaną, jednak skończyło się na tym, że została utrzymanką spotkanej w homo barze dziewczyny. Teraz tylko zaangażować się w nowy związek i pookładać sobie na nowo życie! Gdyby tylko wszystko było prostsze, a wspomnienia dałoby się wymazywać mentalną gumką... 

     Nie oszukujmy się – trójkąt romantyczny to motyw stary jak sama ludzkość, ale chyba nigdy nie znudzi się twórcom i czytelnikom. Granica twojej miłości opiera się na dość prostym schemacie, jednak ani przez chwilę autorka nie stara się udawać, że jest inaczej i komplikować fabuły na siłę. Fe, brak oryginalności, patykiem nie tykać? Otóż nie. Pamiętajmy, że nawet najbardziej oklepany motyw da się przedstawić w całkiem interesujący sposób. Tytuł mangi jest niezwykle trafny – to nie kolejna naiwna historia z uroczymi nastolatkami, ale też nie opowieść o dzielnych niewiastach, które mierzą się z przeciwnościami losu i wszelakimi dramatami, to właśnie coś z pogranicza obu tych popularnych w gatunku girls love nurtów. Zdecydowanie nie jest to pozycja dla osób szukających przyjemnej i łatwej rozrywki, lecz z drugiej strony nie zostawia czytelnika z bólem serca i udręczoną duszą. Na pierwszym planie znajdują się oczywiście wątki psychologiczne i miłosne rozterki bohaterek, ale znajdzie się kilka lżejszych momentów, które w kluczowych momentach uchronią mangę przed zbytnim dramatyzmem. Elementy Komiczne z Sono, kartonami i bezdomnym mogą nie przypaść każdemu do gustu, ale jednak pełnią konkretną rolę. Mangę czyta się z prędkością biegnącego myszoskoczka (tj. błyskawicznie), w końcu cała historia zawiera się w jednym cieniutkim tomiku. Niecałe sto pięćdziesiąt stron to jednak trochę za mało, żeby odpowiednio przedstawić całą fabułę, dlatego często podczas lektury miałam wrażenie, że wszystko dzieje się po prostu za szybko i tracą na tym głównie bohaterki.

     O tak, bohaterki. Dziewczęta nie powalają na kolana oryginalnością charakterów, ale mimo to często budzą w czytelnikach gwałtowne emocje. Bardzo wiele osób irytuje Sono, głównie za sprawą swojej niedojrzałości i życiowej bezradności. Całkowicie inaczej postrzegam główną bohaterkę. Nie da się zaprzeczyć, że Sono jest dziecinna i pasożytuje na Hiroko niczym huba, ale jest świadoma swoich wad i stara się cokolwiek ze sobą zrobić. Sono jest lekkoduchem, szczera i nawina, nie może nic poradzić na to, że nadal kocha Sato, nawet jeśli to uczucie bardzo niedojrzałe. Zachowuje się trochę jak zwierzątko domowe, które wegetuje sobie w mieszkaniu na pożywce z mang i jedzonka, ale nadchodzi czas, kiedy postanawia zmierzyć się z dorosłym życiem, zastanawia się nad sobą, rozwija. 

     Hiroko traci cierpliwość do swojego zwierzątka, które nadal podczas miłosnych uniesień myli ją z dawną ukochaną, i wyrzuca Sono z domu, ale nie może tak łatwo wyrzucić jej ze swojego serca. Staje do walki o swój związek i wspólną codzienność, czasem posuwa się do niezbyt czystych zagrywek, żeby zatrzymać Sono dla siebie, ale cały czas podświadomie czuje, że jej wysiłki z góry skazane są na porażkę, dlatego trudno jej nie współczuć. Gorzej prezentuje się Sato, ta słynna twarz, która tysiąc okrętów wysłała w morze. Dziewczyna jawi się nam jako stworzenie wręcz perfekcyjne, dobra uczennica, dojrzała, piękna... A przynajmniej tak postrzega ją Sono swoimi zakochanymi oczyma. Nie da się ukryć, że Sato zareagowała chyba w możliwie najgorszy sposób na wyznanie przyjaciółki – nawet jawne okazanie obrzydzenia i zerwanie znajomości byłoby chyba lepsze niż całkowite zignorowanie sprawy i trzymanie Sono we wiecznym stanie zawieszenia dla własnej wygody. Oczywiście, Sato była zdezorientowana i zaskoczona, ale potem przez długi czas podtrzymywała iluzję, że przecież nic się nie wydarzyło, i ignorowała sygnały wysyłane przez Sono. Można zrozumieć takie zachowanie, Sato ogólnie jest dość oderwana od rzeczywistości i żyje w swoim specyficznym świecie, ale ciężko mi wzbudzić w sobie sympatię do tej dziewczyny. 

     Na uwagę zasługuje fakt, że bohaterki są świadome swojej seksualności i pełni ona istotną rolę w ich życiu, pod tym względem zarówno Sono jak i Hiroko są dojrzałymi kobietami, które już nie oblewają się dziewiczym rumieńcem przy jakiejś erotycznej aluzji. Granica twojej miłości staje się dzięki temu pełnoprawnym yuri, a scen zbliżeń jest dokładnie tyle, ile powinno być. Bohaterki są zaledwie trzy, ale mimo to mam wrażenie, że nadal dowiedzieliśmy się o nich za mało i trochę większa ilość tomów zdecydowanie wyszłaby mandze na dobre. Problemem jest też zwieńczenie historii, dość nierealistyczne i jakby wymuszone, za krótka droga prowadziła do takiego zakończenia, przez co jest ono niezbyt satysfakcjonujące.

     Mangi obyczajowe nie potrzebują powalającej na kolana kreski, która olśniewa mocą szczegółów i wspaniałością, choć oczywiście miło, kiedy jest czym pocieszyć oczy. Niestety, w Granicy twojej miłości nie uświadczymy fajerwerków graficznych, chociaż kreska jest bardzo przyjemna. W mandze dominuje prostota, ale nie można powiedzieć, że mamy do czynienia z czymś robionym na szybko lub prymitywnym. Często pojawiają się tła, a bohaterki mają w szafach więcej niż jedno ubranie. Spodobało mi się, że styl postaci oddaje jej charakter – Sono preferuje rzeczy urocze i dość ekstrawaganckie, Hiroko nosi się jak chłopczyca, a Sato zazwyczaj wybiera proste i eleganckie stroje.

     W Polsce z mangami o liliowej miłości mamy pewien problem – fandom jest dość podzielony, dlatego wydawnictwa nieśmiało próbują swoich sił i starają się wybadać grunt. Tym razem zaryzykowało Dango, jedno najmłodszych wydawnictw na naszym rynku. Format Granicy twojej miłości jest większy od ich standardowego, co rekompensuje niewielką objętość tomiku. Okładka jest lakierowana, w przypadku mang pozbawionych obwoluty to dobre rozwiązanie. Dostaliśmy kolorową kartkę na tym najlepszym papierze, nie za cienkim, nie za grubym, a na końcu dodatek do głównej historii. Tłumaczenie jest na odpowiednim poziomie i mangę czyta się przyjemnie, ale znalazła się jedna strona, która wywołała u mnie ból mysiego ogonka i nie mogłam rozstrzygnąć, o co tam w ogóle chodzi. Po zapoznaniu się z różnymi skanami okazało się, że to chyba autorka coś namieszała, bo wszędzie pojawiają się podobne problemy. Tekst na jednym ze skrzydełek też nie brzmi za dobrze, ale podobno w oryginale był jeszcze bardziej koślawy. Onomatopeje w tomiku zostały ładnie wyczyszczone i przetłumaczone, ale pojawił się mały zgrzyt z czcionką w dymkach – literki są trochę za małe i spokojnie mogłyby być większe, to ułatwiłoby czytane. Kilka stron jest też za blisko grzbietu tomiku, przez co trzeba rozginać mangę, żeby przeczytać tekst lub zobaczyć fragment rysunku, a czasami nawet i tak się nie da, bo za bardzo ucięte (128 strona). Nie licząc tych dwóch wad, wydanie prezentuje się bardzo ładnie, no i sama okładka jest wielkiej urody.

Pocztówka. Zdjęcie zrypane, bo światło i program się zbuntował ;_;

     Przeczytałam w życiu już trochę mang, ale Granica twojej miłości w jakiś przedziwny sposób zapadła mi w pamięć i zdziwiłam się, że będę mogła postawić tomik w ojczystym języku na półce. Nie jest to jedna z najlepszych historii o miłości damsko-damskiej, ale zdecydowanie ma swoje zalety i powinna przypaść do gustu wielbicielom rozterek sercowych i psychologicznych okruchów życia. 

Moja ocena:

fabuła: 5,5/10

bohaterowie: 7/10

grafika: 7,5/10

ogólnie: 7/10

Za tomik do recenzji dziękuję wydawnictwu Dango :)