Jak zbudować bombę. Recenzja X-Day

Pewnego dnia na szkolnym czacie spotkały się cztery osoby...

      Rika Saginuma vel 11 jest nastolatką, która z powodu kontuzji musiała opuścić drużynę lekkoatletyczną i nie potrafi już z powrotem wrócić do skakania wzwyż. Dziewczyna nie radzi sobie z nawałem zajęć, męczących uczniów najstarszego rocznika, do tego niedawno rzucił ją chłopak. Jej życie zupełnie się posypało i nie ma pojęcia, co ze sobą zrobić, pogrąża się w niechęci do całego otoczenia, skrywanej pod maską obojętności.

     Shimada Nanaka, znana w Internecie jako Polaris, to wrażliwa dziewczyna, która po lekcjach ubiera się w spektakularne gotyckie ubrania. Choć pozornie jest pewna siebie, cierpi na lęki społeczne, a w domu często kłóci się z ojcem. Fantazyjne stroje pomagają jej radzić sobie z problemami.

     Tsukumura Yumihiko piszący pod nickiem Mr.Money jest miłym i sympatycznym chłopakiem o rok młodszym od koleżanek z czatu. Choć wydaje się beztroski, on także ma powody, żeby przynależeć do grupy.

     Katano Reichi, kryjący się pod mianem Jangalian, to sfrustrowany i aspołeczny nauczyciel biologii, który szczerze nienawidzi swojej pracy, a zwłaszcza różnych powiązań  między ciałem pedagogicznym. Nie dajcie się zwieść pozorom, nauczyciele również mogą mieć ciężko i wielu z nich serdecznie nie znosi szkoły! Katano lubi tylko słodkie rzeczy, a jego uczniowie nie są uroczy, więc ich nie lubi. Proste. 

Tych zupełnie różnych ludzi połączył wspólny cel.

Jest nim... wysadzenie szkoły w powietrze.

Spróbujcie to sobie wyobrazić. Pewnego dnia, kiedy wszyscy pójdą do szkoły... Zamiast niej będzie kupa gruzów. Całkowicie zniszczona...

     Każdy z nas musi przejść przez etap męczenia się w przybytku, w którym panuje moc powszechnej edukacji. Większość ludzi ma ze szkołą same negatywne skojarzenia. Paskudni nauczyciele każący się uczyć jakichś niestworzonych rzeczy, rodzice pieklący się o każde niepowodzenie, ciągły stres, męczące, nudne lekcje, skomplikowana sieć relacji międzyuczniowskich... Dla każdego coś miłego. Jest rada na kłopoty, szkołę trzeba po prostu wysadzić! Na dobrą sprawę założenie fabularne brzmi dość idiotycznie i pewnie wielu potencjalnych czytelników zniechęci. Czwórka wyrzutków, która będzie próbowała zmieść placówkę oświaty z powierzchni ziemi. W rzeczywistości chodzi tu jednak o coś trochę innego. Mizushiro Setona specjalizuje się w mangach psychologicznych i właśnie do takich zalicza się również X-Day. 

      Bohaterowie mangi z tej okropnej szkoły uczynili wręcz prawdziwy Mordor, źródło wszelkiego zła i występku. W ich głowach lokalna placówka oświatowa stała się uosobieniem problemów i  skupili na niej wszystkie swoje negatywne emocje. Jedynym logicznym rozwiązaniem, które nasuwa się samo, jest zniszczenie tego paskudnego budynku i zarazem wszystkiego złego, co z nim związane. Nie trudno zauważyć naiwność takiego rozumowania i mnóstwo luk w logice. Zachowanie postaci jest bardzo nierozsądne i dziecinne, ale jednocześnie do bólu ludzkie. Wydaje się, że podświadomie dostrzegają oni wady swojego planu, lecz jednak brną dalej w swoich szalonych marzeniach, kierowani poczuciem bezsilności.  Dzień X, w którym szkoła ma zostać wysadzona, ciągle odsuwa się w czasie, a my poznajemy motywacje postaci i obserwujemy, jak spotkanie pozostałych wyrzutków zmienia ich samych. X-Day jest zaledwie dwutomówką, więc wszystko jest przedstawione dość skrótowo, czasem aż nazbyt, ale dzięki temu rozterki bohaterów nie mają czasu nas znudzić. Historia jest podana zwięźle i nawet otwarte zakończenie, stwora tak znienawidzona przez mangowców, nie irytuje i jest wręcz na miejscu. Setona Mizushiro stoi nad wagą i odmierza. Ma doskonałe wyczucie, dlatego dostajemy tyle odpowiedzi, ile ich dać należało.

     Postacie są zwykle najważniejsze w mandze, której celem jest właśnie babranie się w ich głowach. Nasze kółko spiskowców nie składa się z bohaterów o osobowości tak skomplikowanej jak rokokowy dekor, ale wypada przekonująco i całkiem wiarygodnie. Jak w każdym gronie, i tutaj znalazły się postacie lepiej i gorzej wykreowane. Najmniej interesujący jest dla mnie jasnowłosy Tsukumura, który na tle pozostałych terrorystów wypada dość blado. Miłą niespodzianką natomiast okazał się szanowny pan nauczyciel biologii, który stanowi ładny portret socjopaty, nie będąc przy tym zamkniętym w pokoju NEETem ani morderczym psychopatą, jakich zwykle spotykamy w mangach.

     Nasi obrażeni na świat zamachowcy graficznie nie prezentują się specjalnie oryginalnie. Setona Mizushiro wyraźnie zaznacza ich usta, w specyficzny sposób rysuje twarze i mimikę, przez co postacie wyglądają czasem dość dziwnie. Dzisiaj kreska w tej mandze może nam się wydać dość archaiczna. Stroje nie są specjalnie interesujące, mundurki szkolne, proste ubrania, a;e na gotyckich wdziankach Polaris można zawiesić oko. Nie dane będzie ujrzeć naszym oczom wielu ładnych teł, jakieś budynki, jakieś wyrastrowane przestrzenie, za to zobaczymy naprawdę uroczego chomika. Wspaniałe stworzenie!

     Żeby wszystko było dobrze, wystarczy tylko pozbyć się szkoły. Wysadzić ją, zmieść na proch, niech stanie się tylko stertą kamieni, pod którymi pogrzebane zostaną wszystkie trudne uczucia. X-Day to pozycja nieco absurdalna, jednak uroczo szczerze i w rzeczywistości do bólu prawdziwa. Jest wiele psychologicznych mang shoujo, większość jednak po przeczytaniu kieruje się do miejsca zapomnienia, w którym znajdują się zagubione skarpetki, pieniądze z Komunii i ostatni kawałek pizzy z pudełka. Dzień X dzielnie stawia opór nieubłaganemu przemijaniu pamięci i historia o czwórce wyrzutków, która chciała wysadzić szkołę, pozostaje gdzieś między neuronami w umyśle.

Tytuł: X-Day/Kanojotachi no X-Day/The Last Supper 

Autor: Setona Mizushiro

Wydawca: Akita Shoten

Gatunek: dramat, psychologiczny, romans, szkoła
Grupa docelowa: shoujo
Ilość tomów: 2

Moja ocena:

fabuła: 7/10

bohaterowie: 7/10

grafika: 6/10

ogólnie: 7/10

Nie ujęłam w recenzji oneshotu o krowach, ponieważ po prostu nie potrafiłam. Są rzeczy, które mnie przerastają.