Mangowe zdobycze! Listopad & Grudzień 2016

     Obawiam się, że swoją obecnością zakrzywiam czasoprzestrzeń, może to przez to, że mam tak dużą masę. Nie wiem, czy to dylatacja czasu czy inny diabeł, ale połowa stycznia dosłownie przeleciała mi przez palce. Miała się tu pojawić notka z podsumowaniem minionego roku, ale jakoś tak wyszło, że jej nie napisałam, choć dokonałam wszystkich wymaganych obliczeń. Przepraszam, jestem bulwą. Na razie zaprezentuję mangowe zdobycze, co prawda też z poślizgiem, ale mam nadzieję, że jakoś wybaczycie mi to, że nie ogarniam swojego życia. 

Otaku #60

Harry Potter i Komnata Tajemnic. Edycja ilustrowana

Bestiariusz słowiański część druga

Bractwo Czystej Krwi

Niepokój

Szeptucha

Magnus Chase i bogowie Asgardu. Młot Thora.

Róża Wersalu #1

Berserk #10

Renai Sample

Gdy zapłaczą cykady. Księga uświadomienia #1

Absolwenci

No Game No Life #3

Yamada i chłopak

Drrr!! #4

Sword Art Online #12

Toradora! #1

ReLIFE #2

Ao no Exorcist #17

Kuroko's Basket #16

MANGOSTWO

     Mam kochaną rodzinę, która słucha tego, co mówię, więc na święta dostałam kilka cudeniek, takich jak choćby pierwszy tom Róży Wersalu. Zapomniałam już, jak świetna jest to manga i jak wielką słabość mam do kreski Ryoko Ikedy. W naszym wydaniu trochę brakuje mi obszerniejszych przypisów, zdecydowano się po prostu na korygowania potknięć autorki bez dodawania komentarzy, szkoda. Okładka za to jest po prostu prześliczna, bardzo klimatyczna i cieszy oczy. Miłym zaskoczeniem byli dla mnie Absolwenci. Pierwsza część historii nie wywołała w moim sercu burzy emocji i oceniłam ją jako całkiem dobrą mangę, ale zdecydowanie przecenianą. Kontynuacja spodobała mi się o wiele bardziej i dzięki niej zaczęłam trochę inaczej patrzeć na Kolegów z klasy. Zabrakło mi tych cudnych nawiązań, ale za to mam prozę życia, a to jest coś, co myszy w mangach lubią najbardziej. Kreska autorki wreszcie zaczęła do mnie przemawiać, polejcie miodu, zapalcie ogniska ku czci Swarożyca! Recenzję Renai Sample możecie przeczytać TUTAJ, a Yamady i chłopaka TU. 

LIGHT NOVEL

     Zorientowałam się, że mam na półce prawie wszystkie light novel, jakie wyszły w Polsce, czy to się leczy? Sword Art Online z każdym nowym tomem podoba mi się coraz bardziej, naprawdę ciekawi mnie, jak autor z tego wybrnie. Ciężko sobie uświadomić, że Kirito ma już prawie dwadzieścia lat... Nie wyobrażam sobie, że on tak po prostu wróci do swojego życia, autor chyba też nie, bo z tego, co wiem, w najnowszych tomach Czarny Szermierz nadal sobie słodko śpi. Trzeci tom No Game No Life był o wiele lepszy od poprzedniego, wstyd przyznać, ale wciąga mnie ta głupkowata historia, wbrew pozorom bywa całkiem błyskotliwa. Uszka! Ogonki! Ee, co ja to miałam... Durarara!! od tego tomu wkroczyła w wydarzenia, których nie znałam z pierwszego sezonu anime, więc miałam podwójną radość podczas czytania. Ten tom dobitnie pokazuje, że tworzył go autor Baccano! – mówcie, co chcecie, ale styl prowadzenia fabuły Ryogho Narity jest świetny. Lektura tej serii naprawdę czasem wymaga zaangażowania wielu neuronów, a do tego ten przyjemny humor, podtrzymuję opinię, że to najlepsza light novel, jaką było mi dane czytać do tej pory. 

KSIĄŻKI POZAOTAKUSOWE

     Patrzcie, jaki ładny Hari Pota! Strasznie mnie bawi, że takie piękne wydanie w twardej oprawie, z obwolutą, wieloma ilustracjami, w dużym formacie, z zakładką, no ogólnie full wypas, ma cenę okładkową wynoszącą 59zł, a w internetach spokojnie można dostać je za 40. Co w tym niby zabawnego? Ano to, że wydanie HP z nowymi okładkami jest tylko niewiele tańsze, wtf. Polecam ten tom, jest w nim śliczna ilustracja przedstawiająca Parszywka! Jim Kay wspaniale uchwycił piękno szczurzych stópeczek i brzuszka, szanuję. 

     Jestem mistrzem promocji, dorwałam Szeptuchę za jedyne piętnaście cebulionów, interesy to trzeba umieć robić. Na razie jeszcze nie czytałam, ale podczas przeglądania trafiłam na cudny fragment, w którym główna bohaterka narzeka, że kwiat paproci nie może istnieć, bo przecież paprocie rozmnażają się przez zarodniki. Obok leży drugi tom Bestiariusza Słowiańskiego, jak widzicie, zainteresowanie słowiańskim folklorem we mnie silne. Jeszcze więcej ilustracji, jeszcze więcej stworów, aż się mysi pyszczek cieszy. Odmóżdżyłam się trochę Młotem Thora, może i fabuła nie jest najwyższych lotów, ale to nadal niezła książka. Rick Riordan osiąga wyżyny lewactwa, czym wzbudził we mnie zachwyt. Wszystko wskazuje na to, że główny bohater tej serii będzie w związku z istotą, która raz jest kobietą, a raz mężczyzną, tego jeszcze w młodzieżowce chyba nie grali, mam nadzieję, że autorowi udźwignie ten temat. 

     Dlaczego mam trzeci tom Miecza Prawdy, skoro nie posiadam poprzednich? To elementarne, moja przyjaciółka jest wielką fanką tej serii i wręcz zmusiła mnie, żebym również zaczęła ją czytać. Niczego nie żałuję, podobało mi się, ale trzeci tom musiałam oddać do biblioteki w połowie czytania i jakoś nie mogłam zabrać się znów za lekturę. Przyjaciółka groziła, że kupi mi Bractwo Czystej Krwi na urodziny, a potem, że na Gwiazdkę. No i w końcu miarka się przebrała i faktycznie dostałam ten tom, teraz nie mam wyjścia i muszę go przeczytać. Richard Rahl najlepszym protagonistą fantasy ever, uwielbiam tego człowieka. Jest tu ktokolwiek, kto zna tę serię?

Jeśli jesteście ciekawi, to mam kilka statystyk. 

W roku 2016 trafiło do mnie:

– 56 mang/manhw/mangopolo,

 – 23 light novel, 

– 6 komiksów zachodnich, 

– 6 magazynów mangowych,

 – 48 książek. 

Łącznie 139 sztuk wszelakiego stuffu papierowego.

W roku 2016 przeczytałam:

– 92 książki,

– 425 tomów mang,

– 3040 rozdziałów mang i innych komiksów azjatyckich.