Najgorsze yaoice wydane w Polsce

     Tęskniliście za tymi rankingami, prawda? Nie ma nic, co skuteczniej rozplata neurony od tragicznego boys love. Do tej pory zajmowałam się głownie mangami wydanymi poza granicami naszego kraju, jednak stwierdziłam, że nagromadziło się u nas już tyle yaoiców, że koniecznie trzeba zrobić ranking najgorszych z najgorszych. Ta lista to takie myszowe Złote Maliny, choć chyba lepiej pasowałyby Złote Banany...

6. Zakochany Tyran – Hinako Takanaga

     O nie, myszo! Tak się nie bawimy! – wykrzyknęli czytelnicy, choć z całkiem odmiennych powodów. Zapewne połowa z Was będzie oburzona, że jedno z najsłynniejszych yaoi na świecie w ogóle znalazło się na tej liście, bo przecież to taka dobra rzecz, a reszta czytelników pogniewa się na mnie dlatego, że Zakochany Tyran jest dopiero na szóstym miejscu, a nie wyżej. Och, jakże ta seria potrafi skutecznie dzielić ludzi! Samo założenie fabularne było wręcz genialne w swojej prostocie i wyrazistości – niech gej zakocha się w skrajnym homofobie! Niestety, czytelnicy dobrze wiedzą, do czego to mogło doprowadzić... Gwałty, gwałty, jeszcze raz gwałty, no i stare, dobre obarczanie winą ofiary, no bo jak może być tak pociągająca, mjeju. To właśnie Zakochany Tyran wypaczył wiele młodych umysłów, prezentując im toksyczną wersję związku jako coś śmiesznego i uroczego. Wiecie, że nienawidzę takich rzeczy, dlaczego więc dopiero szóste miejsce? Z bólem serca przyznaję – Zakochany Tyran jako komedia jest autentycznie zabawny, a główny bohater jest wręcz cudownym cholerykiem. Dlatego kiedyś w Warszawie przyjaciółka musiała kupować mi jeden z tomików na paszport, bo osiemnaście plus...

5. Szkarłatny kwiat – Tomoki Hori

     Jednotomówka pochodząca z mrocznych początków Kotori. Zbiór oneshotów, które są tak nieciekawe, że po prostu zęby bolą i wiercą się w dziąsłach podczas czytania. Głowna historia zawiera to, co tygryski lubią najbardziej, czyli skrajnie zniewieściałego uke i maczo z yakuzy, a pobocznych chodzi głównie o seks, takie porno, bo w sumie nie znamy bohaterów, widzimy tylko samą scenę. To pierwsza manga BL autorki, mogło być tak dobrze, bo Tomoki Hori nie znała schematów gatunku i mogła narysować coś świeżego niczym tryskawki z mojego ogródka, ale nie, dobre ziomki z redakcji musiały oddać niedźwiedzią przysługę. W posłowiu mangaczka zwierzyła się z cudownych porad, które dostała, typu ,,uke musi być wiotki jak brzoza". Mam wrażenie, że wśród wskazówek znalazło się też polecenie ,,więcej seksu!". 

Oto autorka złapana w sidła yaoicowych schematów najgorszego sortu.

4. Wild Rock – Kazusa Takashima

     Dowód na to, że zaczynaliśmy naprawdę rakowo. Wild Rock obecnie jest towarem specjalnym, bo od wydania minęło przeszło dziesięć lat, a nakład do wysokich raczej nie należał. Dziś na aukcjach tomik osiąga naprawdę piękne ceny, na szczęście jakaś dobra dusza postanowiła oddać mangę do biblioteki, przez co nie musiałam wydawać milionów monet, by zapoznać się z tym arcydziełem, dziękuję! Ostrzyłam sobie żeby, yaoi w czasach ludzi pierwotnych, ależ można to wspaniale zepsuć, ale będzie zabawa! I wiecie co? Rozczarowałam się wierutnie, bo autorka w ogóle nie wykorzystała potencjału, który tkwił w tym założeniu, w sensie, nie wykorzystała nawet możliwości, żeby stworzyć absurdalnego potworka. Wild Rock jest totalnie bezpłciowy, historia tak sztampowa, że nawet przełożenie jej na warunki kromanionczyków niewiele zmieniło, jedynie powiększyło trochę liczbę facepalmów strzelanych podczas czytania.  Jedyna ciekawa rzecz to to, że mangaczka wydała ten tomik ledwie dwa lata po tym, jak zaczęła bawić się w rysowanie. Szacunek, znam osoby, które po dziesięciu latach ćwiczeń nie osiągnęły nawet podobnego poziomu, wink wink.

3. Finder – Ayano Yamane

 

     Ta manga musiała u nas wyjść, bo krąży plotka, że ktoś z załogi Kotori ja uwielbia. Niestety, nie podzielam tych uczuć i Wy chyba też, o czym świadczą wyniki ankiety. Mamy niezależnego fotografa, który z ukrycia pstryka zdjęcia celebrytom lub uwiecznia rożne machlojki. W końcu trafia kosa na kamień i chłopak zadziera z niebezpiecznym szefem mafii, który wykazuje jakieś dziwne zainteresowanie odwłokiem naszego bohatera. Do czego to prowadzi? Do gwałtów, no oczywiście. I do miłości, a jakże. Ble. Czy jest coś, co uratuje takie obrzydlistwo połączone z kiczem? Paradoksalnie tak. W Finderze występuje bowiem fabuła, prawdziwa fabuła!, związana z konfliktami w przestępczym świecie. No i autorka ładnie rysuje włosy.

2. Dia Game – Byaku Kotora

     Debiut wydawnictwa Ringo Ame, któremu bardzo współczuję, że musiało zaczynać od czegoś takiego. Historia o wampirze i łowcy wampirów, klasyka, ale tutaj nastąpiło odarcie tego schematu ze wszelkiego potencjału. Nasz uke krwiopijca jest taki... uke, a w dodatku zachowuje się jak hodowlany szczurek, który po raz pierwszy zobaczył drzewka i trawnik za domem. Czy tego chłopaka chowali w piwnicy czy jak? No nie, mangaczka twierdzi inaczej, Dia wiele lat podróżował i zbierał doświadczenia, Welesie, jak można tak niekonsekwentnie budować postać. Mamy też nawet coś na kształt fabuły, ale jest tak diabelnie idiotyczna, a intryga tak lewiatanowo prosta, że aż żal bierze. Ale jest ładna kreska, serio! 

1. Neo Arcadia. Tęcza w ciemności – Nroikazu Akira (rysunki) & Kaoru Tachibana (scenariusz)

     Tadam! Dotarliśmy do pierwszego miejsca, oto najdurniejsza manga boys love wydana w naszym piękny kraju! Zaskoczeni? No... Chyba nie bardzo. Ilekroć rozmawiam ze znajomymi obeznanymi w yaoicach na temat najgorszych mang z tego gatunku wydanych w Polsce, nieodmiennie wymieniają Neo Arcadię jako największą tragedię. Książę krainy światłości x władca krainy mroku, to brzmi jak początek bajki lub mitu kosmogonicznego. Uke osiąga poziom turbo stereotypowej zniewieściałości, do tego mamy jeden z najdebilniejszych przykładów miłości od pierwszego wejrzenia ever, normalnie zupka błyskawiczna, po co użerać się z mięsem, warzywami i przyprawami, lepiej kupić gotowca, stwierdziła pani autorka, nie ma co budować relacji przez ileś stron. Nigdy przez całe swe życie nie widziałam chyba bardziej kiczowatej mangi yaoi, motylki, światełka, słodkości, czułe słówka, to jest jak najgorszy harlequin z wątkami paranormalnymi. A wisieneczką na torciczku jest posłowie, które zawiera bonus – fragment opka, opka, bo inaczej nazwać się tego nie da, na podstawie którego powstała ta przepiękna manga. Kryste, jaki to jest kicz! 

Gdyby nie gify z Gravity Falls, nie przeżyłabym pisania tej notki.

*Wyjaśnienia*

Dlaczego nie ma na liście Totally Captivated? Bo mysza uważa, że jest autentycznie zabawne i nie zaczyna się gwałtem, do tego uke to interesująca postać.

Dlaczego nie ma na liście Ten Count? Albowiem lista zawiera jedynie mangi już wydane. Ten Count to w zasadzie temat na osobną notkę, na tak lakonicznym opisie na pewno by się nie skończyło...