Naprawdę dziwne yaoice (5) – omegaverse

     Serwus! Jeśli myśleliście, że ten cykl został już zakończony, to grubo się myliliście, bo dziwne gejmangi mają się dobrze, a mysza zawsze przybędzie, żeby ładnie je zaprezentować. Dzisiaj weźmiemy na tapetę yaoice w klimacie omegaverse. Nie wiem, czy kojarzycie ten termin (jeśli nie, to zapewne macie znacznie więcej chęci do życia niż ja), dlatego najpierw pokrótce wyjaśnię, z czym to się je.

     Dwóch panów nie może doczekać się biologicznego potomka, takie są smutne fakty. Fani mang i opowiadań boys love stwierdzili, że to bardzo niesprawiedliwe, dlatego wynaleźli mpregi (męskie ciąże). Uzasadniano takie cuda na kiju magicznymi sprawami, ale niektórzy poszli w inną stronę i tak narodziło się omegaverse. W takim świecie ludzie dzielą się na alfy, bety i omegi. Alfy to królowie reprodukcyjni, którzy potrafią zapłodnić wszystko, co się rusza i ma dwie nogi, bety są zwyczajnymi osobami, a omegi to takie dziwne stworzenia, które czasem mają ruję i wabią alfy feromonami. Omegą może być zarówno kobieta, jak i mężczyzna, a kiedy alfa przyleci zwabiony cudną wonią, następuje kopulacja i bach!, mamy ciążę. We wielu mangach pojawia się też motyw ,,partnerów", który pochodzi z fanfików  o zmiennokształtnych (nie polecam wchodzić w zakładkę wilkołaki na wattpadzie, nie czytajcie też niczego od Amber Kell, boli). Oczywiście szczegóły różnią się w zależności od konkretnej mangi, ale główny schemat pozostaje ten sam. Omegaverse dają autorom dwie bardzo ważne rzeczy – tłumaczą męską ciążę i dają pretekst do rysowania scen erotycznych, bo przecież na ruję nie ma mocnych. 

    Wbrew pozorom mangi omegaverse potrafią być naprawdę udane i sympatyczne, ale cóż, takie raczej nie zagościłyby na tym blogu. Zapnijcie pasy.

1. Sayonara Alpha

Kimi Ichinashi

Innowacje w mangach i łamanie schematów na ogół są mile widziane, ale cóż, istnieją autorzy, którzy poszukując oryginalności postanowili pójść w naprawdę złym kierunku. Na końcu drogi czekają takie cudeńka jak Sayonara Alpha. Główny bohater to przystojny licealista, typowy król szkoły, który idzie przez życie z dumnie podniesioną głową. To oczywiste, że na pewno jest alfą. Oczywiście pewnego dnia wchodzi w ruję i okazuje się, że tak naprawdę jest omegą, wszystko dlatego, że spotkał przeznaczonego mu przez los alfę. Problem w tym, że jest nim uczeń podstawówki. Dobrze widzicie, głównemu bohaterowi nogi miękną na widok dziecka. Ba, żeby mięknące nogi były jedyną reakcją... Autorka stara się wybrnąć z tej niebezpiecznej sytuacji i w końcu rozdziela bohaterów, ale co sobie porysowała uroczych chłopczyków molestowanych przez licealistów, to jej. Najlepszym elementem mangi jest matka małego alfy, która jako jedyna myśli logicznie, a ponadto ma naprawdę wspaniałe piegi.

2. Sayonara Koibito, Mata Kite Tomodachi

Yoha

Nasz świat jest bardzo daleki od ideału, ale kiedy czytam takie mangi, zaczynam go doceniać. W tej historii mamy klasę pełną alf, do której dołącza uroczy omega. Już od samego początku w umysłach wszystkich alf pojawia się jedna myśl – ,,chcę go zapłodnić". Kiedy widzi się taką scenę na pierwszej stronie, to naprawdę można przeżyć szok. Z drugiej strony trzeba mandze przyznać, że przynajmniej uczciwie ostrzega. Mamy gwałty, manipulacje psychologiczne, przemoc, złe wspomnienia z dzieciństwa, incesty. Klimat mangi jest obrzydliwie duszny, a od tych wszystkich patologii może zakręcić się w głowie. Głowy bohater to jedna z najbardziej odrażających postaci, jakie widziałam w mangach, do tego wychodzi na jaw, że biedny omega też ma nierówno pod sufitem. Smutna historia o ludzkim wyrachowaniu i tym, jak chuć potrafi rządzić człowiekiem. Niestety, całkowicie przypadkiem, bo autorka zaplanowała sobie happy end. Cóż. 

3. Pendulum: Kemonohito Omegaverse

Hana Hasumi

Pewnie po zobaczeniu okładki już wiedzieliście, czego można się spodziewać. Bestie, gwałty, ogólnie festiwal patologii. Muszę przyznać, że Pendulum to naprawdę niezwykła manga, niezwykle urzekająca. Stop! Co?! Ha, okładka to tylko zmyłka! Mnie zwiodła i nastawiłam się na wszystko, co najgorsze, a tymczasem okazało się, że kryje się pod nią zdumiewająco dobra historia o przedstawicielu rasy bestii, który przygarnął ludzkie dziecko – omegę. Pendulum: Kemonohito Omegaverse przypomina mi trochę Oblubienicę czarnoksiężnika. Straszliwy alfa traktuje chłopca jak zwyczajne dziecko, daje mu dom, rozwija jego zainteresowania, zapewnia towarzystwo. Relacja głównych bohaterów jest zdumiewająco normalna, nie ma tu miejsca na brutalność i typowy motyw ,,kocham, więc gwałcę". Tylko czemu bestia musi być bestią, czemu furry seksy... Cóż, postacie chociaż naprawdę się kochają i mamy ciekawy świat jako tło wydarzeń. Pendulum: Kemonohito Omegaverse jest specyficzną mangą, ale nie można jej nazwać złą. Znalazła się w tym zestawieniu, ponieważ jest dziwnie normalna, a także jako przestroga, żeby nigdy nie oceniać mangi po okładce, nawet, jeśli w tagach ma omegaverse i bestiality. Taki mały mysi podstęp.